Σελίδες

Τετάρτη, Αυγούστου 14, 2013

Ανατομία του χιπ-χοπ beat (Δεύτερο μέρος - περίπλοκες παραγωγές)

Συνεχίζω που το πρώτο μέρος...

Πάλε εν κείμενο που αφορά πολλά λλίον κόσμο.

Άμαν άρκεψεν μες τα 70s οι πρώτες "παραγωγές" στην ραπ ήταν ο Ντίτζεϊ που ελουππάρισκεν το break που κάποιον δίσκο maually. Θκυο πικαπ τζαι έναν μίξερ, ζωντανά. Άρα ήταν περιορισμένοι γιατί εμπορούσαν να παίζουν μόνον μιαν λούπα.

Σταδιακά εμφανιστήκαν μηχανήματα που εφυλάαν ήχους μέσα (πριν τα κομπιούτερς) τζαι ενώ στες αρκές ήταν πολλά περιορισμένη η μνήμη τους, με την πάροδο του χρόνου επολλήναν οι δυνατότητες τους.

Σήμερα ακόμα τζαι το πιο φτηνό PC μπορεί να επεξεργάζεται μιαν φάουσα λούπες τζαι ήχους ταυτόχρονα.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο μέρος, κάποιοι επροτιμήσαν να μεν το εκμεταλλευτούν τζαι επιμέναν πας σε πιο μινιμαλιστικές παραγωγές της μιας λούπας.

Άλλοι εκάμαν τες περίπλοκες. Να κάμω μιαν απόπειρα να εξηγήσω πέντε πράματα:


Νάμπερ 1

Έναν πολλά κλασσικό κομμάτι του Muggs, μιου που τους αγαπημένους μου παραγωγούς στες χρυσές του εποχές.

Cypress Hill - How I Could Just Kill A Man (Prod DJ Muggs 1991)
Υπάρχει τζαι δαμέ το ινστρουμένταλ.

Η δομή του:
[intro]  ->  [Α]  ->  [Α+ρεφραίν]  ->  [Α]  ->  [Α+ρεφραίν]  ->  [Β]  ->  [Γ]  ->  [Α]  ->   [Α+ρεφραίν]

Το intro εν 1. τα ντραμς, 2. το κατσιάρισμα που πάνω, τζαι 3. η φωνούα που λαλεί uh.

Το Α μπαίννει πρώτη φορά στο 0:19. Εν όπως το ίντρο αλλά έσιει τζαι 4. την κύρια την λούπα με το μπλούζικο το μπάσο & την κιθάρα.

Το ρεφραίν μπαίννει στο 0:47 τζαι εν όπως πριν μαζί με 5. την κιθάρα του Χέντριξ (μια που τες πιο πορωτικές λούπες όλων των εποχών), 6. άλλη φωνούα που λαλεί what does it all mean, 7. άλλη φωνούα κάποιου που τσιριλλά

Το Β εν 8. η πρώτη ξεκάρφωτη αλλαγή στο 2:22

Το Γ εν 9. η δεύτερη ξεκάρφωτη αλλαγή στο 2:43

Πιστεύκω εξήγησα τα όσον καλλύττερα μπορώ.
Άρα
έχουμε 9 λούπες τζαι ήχους συνολικά που μπαιννοφκαίννουν τζαι εναλλάσσονται. Το κύριο μέρος, που εν οι πρώτοι τέσσερις ήχοι, εν πηαίννει συνέχεια το ίδιο. Κάποτε  σταματά το κατσιάρισμα τζαι μετά ξαναμπαίννει, το ίδιο τζαι η φωνή, τζαι σε 1-2 φάσεις κόφκουνται τζαι ξαναμπαίννουν τα ντραμς ή η κύρια λούπα.

Τούτες οι μιτσιές οι αλλαγές, συν οι μεγάλες οι πιο ξεκάρφωτες, εν η μισή τέχνη του ινστρουμένταλ.

(Το Insane in the Brain παρεπιπτώντος έσιει πολλά παρόμοιο μοτίβο: ντραμς, μπάσο, φωνή, κατσιάρισμα (αππάρου), λούπα φασαρία στο ρεφραίν, τζαι ξεκάρφωτη λούπα μετά το δεύτερο ρεφραίν. )

Νάμπερ 2

Έναν λλιόττερο γνωστό κομμάτι του Prince Paul, παραγωγού σχετικά υποτιμημένου ενώ ήταν που τους καλλύττερους:

Prince Paul ft Sadat X, Xzibit & Kid Creole - Handle Your Time (Prod Prince Paul 1999)
Τζαι το ινστρουμένταλ του δαμέ.

Η δομή:
[Α]  ->  [Β]  ->  [Α (ρεφραίν)]  ->  [Β]  ->  [Γ]  ->  [Β]  ->  [Α (ρεφραίν)]

Στο Α εν 1. η πρώτη λούπα κάποιου έγχορδου που θυμίζει λλίον μπουζούκκι

Άμαν μπαίννει το Β στο 0:12 αλλάσσει η λούπα τζαι μπαίννει 2. άλλη λούπα με έγχορδο πάλε μαζί με 3. τα ντράμς. Κάποτε η λούπα του 2 κάμνει γύρισμα.

Στο 1:23 ξαναμπαίννει το Α για το ρεφραίν, έσιει τζαι 4. μιαν γεναικεία φωνή που λαλεί οοοουυυυυ

Στο 2:04 εν η ξεκάρφωτη αλλαγή, το Γ, που εν 5. η λούπα που θυμίζει κάτι σαν ορχήστρα που σαούντρακ έργου τζαι 6. διάφορες φωνές

Μετά πίσω στο Α ως το τέλος.

Εχτός που τες αλλαγές στην κεντρική λούπα έσιει πολλήν παιχνίδιν πας τα ντραμς. Έσιει θκυο διαφορετικούς ήχους στο snare, έναν που εν πιο απαλό τζαι άλλο που κλωτσά παραπάνω τζαι ακούεται όπως την ππουνιά του streetfighter. Κάποτε αφήννει το έναν κάποτε το άλλον. Παίζει κάτι αντίστοιχο στην μπότα. Επίσης μες σε ούλλον το κομμάτι μπαιννοφκαίννουν 7. διάφοροι ήχοι που μου θυμίζουν πουτζείνα τα κρουστά που τα τρίφκεις ή τα σούζεις κτλ.


Ε νομίζω τούτα τα θκυο τα παραδείγματα εν υπεραρκετά για να μεταφέρω το ππόιντ μου. Σύγκρινε με το προηγούμενο μέρος. Εν ούλλα ωραία τζαι στο πρώτο μέρος αλλά τούτα στο δεύτερον, εξαιτίας των αλλαγών, έχουν περισσόττερην κίνηση τζαι βαρκέσαι τα πολλά πιο λλίο.

Ήταν να ανεβάσω καμιάν τζινούρκα που τες δικές μου για τούτον το κείμενο αλλά δυστυχώς εττίλλαρεν το zip drive τζαι εν ημπορώ να δουλέψω το μηχάνημα μου. Άρα για παράδειγμα κυπριακό με πολλές αλλαγές στην παραγωγή απολαύστε τούτην την κομματάρα:

Αρχάγγελος & Πονοκέφαλος - Ο Άχρηστος (Παραγωγή Αρχάγγελος (Βάγγος) & Πονοκέφαλος (Mike Wildcut) 2008)

Πέμπτη, Αυγούστου 08, 2013

Ο Χορός του Δρεπανιού

(Πρόλογος 2013: Τούτον εν κείμενο που έγραψα παλιά πας το 'προηγούμενο' το μπλογκ, το 2007. Έσιει τζαι δυνατά σχόλια που κάτω. Αθθυμήθηκα το τωρά πρόσφατα που με ανάφερνεν ο Ασέρας σε μιαν ανάρτηση του. Το κείμενο φυσικά εν γραμμένο πριν τες κρίσεις, άρα μιλούμεν για πολλήν αλλαγή που τότε. (Τούτος λαλεί τα καλά). Το ζήτημα ένει αν οι συνθήκες τωρά ευνοούν καλλύττερα την ανάπτυξη κάποιας 'αναγέννησης' στην κουλτούρα τζαι συγκεκριμένα στην μουσική αφού εν τζείνο που με απασχολεί δαμέ. Πάντως ξαναλαλώ το ο τελευταίος ανάμιση χρόνος εν με διαφορά η πιο γόνιμη περίοδο στο Κυπριακό ραπ, τζαι επίσης η θετική ανταπόκριση που έχουν οι Monsieur Doumani ασπούμεν εν νομίζω να μπορούσεν να υπάρξει τζαι πιο παλιά, τουλάχιστον οϊ τόσον. Νομίζω κάτι πάει να γίνει)


1.
«Το δρεπάνιν, το μασιαίριν τζαι η τατσιά είναι ατομικοί χοροί που συνήθως χορεύονται στην ίδια μελωδία.
Ο χορός του δρεπανιού ξεκινά από το θέρος. Οι καλοί θεριστάδες πάνω στην δουλειά «έπαιζαν» το «δρεπάνι», έκαναν επιδέξιες και γρηγόρες κινήσεις με αυτό γύρω στο κορμί και πάνω απ’το κεφάλι κι έκοβαν ξυστά κουτσούλες (το άκρο του σταχιού με τον καρπό), χωρίς να σταματούν το θέρισμα.
Την ημέρα που ποθερίζαν, όταν θα θέριζαν τα τελευταία χωράφια ενός γεωργού, γίνονταν τα ποθέρκα (απειλές των «θεριστάδων» προς τον ιδιοκτήτη για να τους «τάξει» τα διάφορα παιγνίδια, τα τραπεζώματα στο τέλος κ.α.). Στο Ριζοκάρπασο σώζεται μελωδία που έπαιζαν τα όργανα στους θεριστές στα ποθέρκα των χωραφιών του μοναστηριού του Αποστόλου Αντρέα. Στην περιοχή της Καρπασίας οι παλιοί ονομάζαν «παίξιμο του δρεπανιού» το χορό του δρεπανιού, το χορό δηλαδή που χορευόταν έως τελευταία στα πανηγύρια και τη γιωρτή του κατακλυσμού. Οι πληροφορίες για το «παίξιμο του δρεπανιού» και στη συνέχεια το «χορό του δρεπανιού» μαρτυρούν και την παλαιότητα του. Οι φάσεις του θέρου στην Κύπρο μας αποκαλύπτουν ένα δρώμενο γονιμικής μαγείας και αποτροπής του κακού. Το δρεπάνιν σήμερα, χορός επίδειξης δεξιοτεχνίας, το συναντούμε στον κατακλυσμό ως χορό διαγωνισμού. Χορεύεται πάντα από ένα χορευτή.»
Κύπρος: Δημοτική Μουσική – Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα (1988)

2.
Εν είδα ποττέ μου κανέναν να χορεύκει τον χορόν του δρεπανιού. Απλά εθκιέβασα για τζείνον τζ’εν να γράψω για τζείνον επειδή έβαλεν με σε σκέψην. Εσκέφτηκα ότι σχεδόν ούλλοι οι ανθρώποι στην Κύπρον που την νεολιθικήν εποχή μέχρι πολλά πρόσφατα εβασίζουντον στην γεωργία για να ζήσουν τζ’εδουλέφκασιν στα χωράφκια. Το δρεπάνιν ήταν που τα βασικά τους εργαλεία, ήταν έναν αντικείμενον κεντρικό στον κύκλον της ζωής. Άρα ήταν λογικό να γινεί μέρος του χορού, αφού τζαι ο χορός ήταν κεντρικός στον κύκλον της ζωής, ήταν μια τελετή που είσιεν σχέσην με την αλλαγήν των εποχών τζαι τες διάφορες φάσεις της καλλιέργειας τζαι έκφραζεν την ζωήν των ανθρώπων για σσηλιάες χρόνια αλόπως. Το κείμενον σαν να υπονοεί ότι ο χορός μπορεί ακόμα νά’σιει τζαι προχριστιανικά στοιχεία αφού λαλεί «ένα δρώμενο γονιμικής μαγείας και αποτροπής του κακού
Εμπάση περιπτώσει τωρά τα πράματα αλλάξασιν. Οι παραπάνω μας εν είδαμεν ποττέ μας δρεπάνιν έννεν, είδαμεν μόνον στην σημαίαν της Σοβιετικής Ένωσης τζαι στον Αστερίξ. Ελάχιστοι ανθρώποι δουλέφκουν πκιον στα χωράφκια τζαι εν εγνώρισα ποττέ μου κανέναν που συντηρείται που τζείνα που καλλιεργεί. Αλλάξασιν οι τζαιροί πολλά. Τωρά οι παραπάνω ζουν σε πόλεις τζαι κάμνουσιν άλλες δουλειές. Τζαι να μάθει κάποιος χορόν του δρεπανιού, εν έσιει το ίδιον νόημα που είσιεν για κάποιον που εδούλεφκεν μες τον ήλιο με το δρεπάνιν απλά για νάσιει φαϊν να φάει. Αλλά ήντα χορόν να χορέψει ο κόσμος τωρά που ζει σε πόλεις, χορόν του κάγκο οξά χορόν του μάους τζαι του κκίπορτ;

3.
Ο χορός του δρεπανιού εν απλά έναν παράδειγμαν όμως. Εν να το πιάω πιο γεννικά. Οι χοροί, τα τραούθκια τζαι ούλλη η δημοτική μουσικής της Κύπρου εν προϊόντα της ζωής του χωρκού. Που τα λλία που ξέρω τέλος πάντων έτσι μου φαίνεται.
Όμως τον περασμένον αιώνα το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής εμεταφέρτηκεν σταδιακά που το χωρκόν ηστην πόλη. Που αγροτικήν προ-βιομηχανική κοινωνία εγίνηκεν αστική τζαι βιομηχανοποιημένη. Εν τζαι σχετικά πρόσφατη αλλαγή – έσιει ακόμα πολλήν κόσμον που αθθυμάται τον τζαιρόν που εν είσιεν έσσο του ρεύμαν.
Εν είμαι που τζείνους που το φακκούν συνέχεια πως ήταν καλλύττερα τότε. Σίουρα η κίνηση που το χωρκόν στην πόλη είσιεν καταστροφικές συνέπειες στην ψυχολογική ισορροποία του κόσμου αλλά είσιεν τζαι στοιχεία απελευθερωτικά αφού το χωρκόν ήταν πιο παραδοσιακή κατάσταση τζαι σε κάποια θέματα (θρησκεία, σεξουαλικές σχέσεις, ακόμα τζαι τα κομματικά) ήταν πολλά αυστηρά τα πράματα.

4.
Η παρατήρηση μου όμως εν η εξής. Η μεταμόρφωση που παραδοσιακή σε μοντέρνα κοινωνία χαρακτηρίζεται σχεδόν παγκοσμίως που μιαν πολιτιστική αναγέννηση, αλλά η Κύπρος σαν να μεν τα εκατάφερεν να αναγεννηθεί με τούτον τον τρόπον. Γιατί;
Οι ανθρώποι που εζούσαν σε πόλεις σε πολλά μέρη του κόσμου εδημιουργήσαν γλήορα νέες εκφραστικές μορφές που αντανακλούσαν την νέαν τους πραγματικότητα τζαι τες ανάγκες τους – ασπούμεν τα ρεμπέττικα, την jazz, την ροκ, την dub, την ραπ τζαι το breakdance, την ελεκτρονική μουσική, την ππανκ και τα λοιπά και τα λοιπά, εν τζαι λείφκουν τα παραδείγματα ακόμα τζαι αν περιοριστούμεν στην μουσική.
Στην Κύπρον όμως η μουσική μας παραγωγή εκόλλησεν στην απομίμηση. Μια που τες μόνες εξαιρέσεις εν τα δημοτικά τραούθκια, ασπούμεν την Κυριακού την Πελαγία που την ηξέρουν ούλλοι τζαι εν καλή η φάση της αλλά εν άλλη φάση, παραδοσιακή, εγώ δαμέ μιλώ για κάτι που να έσιει πιο άμεσην σχέση με την πόλη τζαι με τον τρόπον ζωής τον σημμερινό, κάτι τζινούρκον, ή μάλλον κάτι που σμήει το τζινούρκον με το παλιόν. Τζαι βασικόν σε τούτον το πράμαν εν τζαι η αντίσταση στον τρόπον ζωής τον σημμερινό.

Στην Κύπρο ακόμα να γινεί. Οι παραπάνω μουσικοί στην Κύπρον έχουν στόχον να μοιάσουν με τα ξένα τους τα πρότυπα χωρίς να αναγνωρίζουν που διαφέρουν που τζείνους. Συγχίζουν την επιρροή με την απομίμηση τζαι απομιμούνται μόνον. Αλλά εν το παίρνουν πάρακατω. Άρα η κατάσταση μεινήσκει πεθαμένη, χωρίς την αναγέννηση.
Γιατί εν έτσι το πράμαν; Πιστεύκω ότι έννεν απλά θέμαν αριθμητικόν. Έννεν μόνον στην Κύπρον που γίνεται τούτον το πράμαν. Εν χαραχτηριστικό κάθε λαού που εκατακτήθηκεν, είτε στρατιωτικά είτε άλλοσπως. Πιστεύκω στην τελική εν σύνδρομο αποικιακό.

5.
Την ημέρα που ποθερίζαν, όταν θα θέριζαν τα τελευταία χωράφια ενός γεωργού, γίνονταν τα ποθέρκα (απειλές των «θεριστάδων» προς τον ιδιοκτήτη για να τους «τάξει» τα διάφορα παιγνίδια, τα τραπεζώματα στο τέλος κ.α.).
Απορώ ποια ακριβώς ήταν η σχέση του ιδιοκτήτη με τους χορευτές, ήταν ο φεουδάρχης ασπούμεν οξά ήταν κάποιος γείτονας που σε εκαλούσεν να τον βοηθήσεις στο χωράφιν του; Οι χορευτές εχρησημοποιούσαν την ευκαιρία να κάμουν τον ιδιοκτήτη να σιέσει πάνω του οξά ήταν υποχωρητικοί προς τζείνον, ή ήταν ούλλοι παρέες; Πάντως σκέφτου ήντα φάση έν νάταν να φάεις μιαν δυνατήν πας την κκελλέ με το δρεπάνιν.