Η φάση που το 2:10 ως το 5:58 σηκώνει την τρίχα μου ακόμα κάθε φορά που το ακούω μετά που τόσα χρόνια. Σπουδαίο κομμάτι.
I got the blues but I don't mind
All I have to do is get to you
and then I feel just fine
I'm on a downer, but not all the way
When I'm feeling low you do your thing
just so, and then I feel OK
Your so good, the way you give
Your so good
You're the best there is
I got the blues, got it oh so bad
When I think of me
It's hard to be a person quite so sad
You got the answer, and it makes me glad
When I'm feeling slow, you gimme rock 'n roll
and then I feel laid back
Your so good, the way you give
Your so good
You're the best there is
Just a lonely soul slowly dying
I was smiling hard but I was lying
Then you sailed along with your sweet dream
When you stole my heart ...I was living
Morning come, sun don't shine
I'll get by without you
I was lost but now I'm found
Turning round ... it was you
2 σχόλια:
Τη σήμερον ημέρα δεν επιτρέπουν οι αντοχές του κοινού (attention span), δήθεν, τόσο άπλετο χώρο των κομματιών να αναπνέουν ελεύθερα όπως τούτο... μπήουν τα ούλλα παντού, δημιουργούν συχνά μπάχαλο τζιαι ηχορύπανση... ακόμα τζιαι το double time στο τέλος που εν σου αρέσκει ιδιαίτερα (τζιαι συφωνούμε) έσσιει τρόπο τζιαι κολλά περίτεχνα, λόγω βασικά της άνεσης (μουσικού) χώρου, έστω τζι'αν δ'έννεν του γούστου μας...
Με άνεση μουσικού χώρου εννοώ breathing room-εν ηξέρω καλλύτερη μετάφραση!
Ωραίο το σχόλειο σου Ανώνυμε/η
Δημοσίευση σχολίου